به فلورا (هماهنگی)

فلورا! قسم به 580808 #

گاهی سخت قدم برمیدارم.. جوری که وقتی مینشینم ماهیچه هایم خسته تر از ماهیچه های دونده ایست که بدون ذره ای آمادگی مسابقه داده. سخت نفس میکشم. سخت تر از شخصی در کما که دستگاه هایش را قطع کرده اند اما هنوز زندست. سخت میبینم. خاکستری تر از کسی که همه عمرش کوررنگی داشته. سخت میگویم. نابلد تر از نوزادی تازه به دنیا آمده و همه اینها برایم تازگی دارد.

فلورا! قسم به 209086 #

گاهی میشنوم اما درک نمیکنم.. میبینم حرف میزنند، میفهمم چیزی میگویند، جواب میدهم، اما بلافاصله میپرسم "ببخشید دوباره میگی؟" و سعی میکنم حواسم را روی گفته هایش متمرکز کنم. بارها پیش آمده حتی دو یا سه بار همین سوال را پشت سرهم پرسیدم و همه را عصبانی کرده ام. آنگاه جوری لکنت میگیرم که وقتی حروف بیرون می آیند یادم میرود کلمه مورد نظرم چه بود. خجالت آور است میدانم. 

فلورا! قسم به 080A58 #

ذهنم پر است از خالی ترین خالی ها.. اگر چیزی بود که درگیرش شده بودم میتوانستم حلش کنم اما چیزی نیست. خالیِ خالی. حتی هواهم نیست اما چنان فشاری به دیواره های درونی جمجمه ام وارد میکند که اطلاعات جدید برایم تبدیل به عذاب جهنمی شده اند. باید به رودی خیره شوم، هر رودی اما زمین محدود تر از اینهاست. نمیتوانم هیچ جوره خالی هایم را دور بریزم و همه میخواهند با این شرایط بتوانم به آسانی ارتباط بگیرم.

فلورا! قسم به D7A082 #

به احتمال زیاد نمی آید.. نفرینم کردی که نبینمش؟ میدانم نامه ام را باز کردی و خواندی فقط جوابم را ندادی. میدانم مرا تنها در این مرداب رها نمیکنی. میدانم مرا محروم نمیکنی از او. میدانم حواست به من هست.. حواست به من هست؟ سارا را به یاد داری؟ خرس عروسکی کوچکی که هرشب با او درباره کل روز صحبت میکردم. چندی پیش انگار تمام غم هایم را با چشم هایش به خودم باز میگرداند. در خیابان کودکی تنها را دیدم. سارا را به او دادم که از من و غم هایم خبر نداشت و گفتم به هیچ عنوان با او سخن نگوید. حس سارا ای را دارم که به دست دنیا سپردی اش. از دستت دلخورم حداقلش لیاقت خداحافظی بهتری را که داشتم. نداشتم؟

_____________________________________________

-دوباره من کلاسم و همه ایده ها جایی که نباید بیان میان >